Mooi leven




- hele geruststellende tekst, om blij van te worden - 
en dan ook nog die gave schapen...

vormen van werkelijkheid 
tekst en beeld Roel Brakenhoff 
2017



Wanneer is het troep en wanneer nog niet?




Dit plaatje kwam voorbij op Pinterest. Leuk gestyled toch? Maar even later dacht ik dat het best een boel spullen zijn op het aanrecht.

Wanneer weet je dat je de grens tussen gezellig aangekleed en een zooitje bent overgestoken?
Meestal wordt dat pas helder als het 'ineens' een enorme troep is. Ik weet niet hoe het met anderen is, maar bij mij zijn er wel dagen dat mijn aanrecht niet mijn eerste prioriteit is. En dan laat ik de boel versloffen tot het me ineens teveel is en ik in een opruimaanval alles van zijn plaats haal om te poetsen en te ruimen. 
Maar daarbij heb ik wel een soort van staat van rust in mijn hoofd waar mijn aanrecht aan moet voldoen. 
De kom met houten lepels en spatels mag er altijd staan, mijn keukenmachine en koffiezetter ook. 
Maar andere dingen 'horen' niet op het aanrecht. 


Links is mij te leeg, rechts is echt te vol en onpraktisch ook.

In deze keuken krijg ik zin om aan de slag te gaan.
  


Mooie mix tussen dingen op het aanrecht en op de open planken.

Hier een keuken met een kookeiland 
met een gesloten wand met kek trapje voor alle spullen en 
toch wat open planken met servies enzo voor meer keukensfeer.

Prachtig aanrecht maar wel wat kaal en sfeerloos.

 Links (heel mooi) een nisje voor koffiezetter en kookboeken. 
en rechts een apart stukje aanrecht voor de apparatuur en los spul. 

Ik ben benieuwd hoe jullie hier over denken?
Wat mag er zijn en wat willen we liever achter een deurtje hebben?


Draaibare tv-wand




Let even niet op de ietwat gladde en voor mij te 'brave' inrichting,
maar kijk hier eens eens naar die elegante draaibare tv-wand. 

Kijk, dat lijkt me nu wel weer handig als je zo woont 
dat je de woon en slaapkamer moet combineren....

   

Een soort leuke 'schommel-wip'




 Dit is een soort duo 'schommel-wip'
en daar houd ik wel van!

Een speels ding dat uitnodigt om op te zitten, 
om op te bewegen en zelfs om op te spelen...



Leuk als je ergens op moet wachten!



De IJssel - Jan Terlouw



Donderdag was Jan Terlouw te gast in de uitzending van 'De wereld draait door'. 
Aan het eind van de uitzending droeg hij een gedicht voor over zijn geliefde IJssel, 
een inspiratiebron die als een rode draad door zijn leven loopt.
IJssel

Uren kan ik kijken, in gedachten vaar ik mee.
Eeuwig draagt de IJssel levend water naar de zee.
Altijd in beweging, van de bergen tot de kust.
In een hectisch leven brengt de IJssel zoveel rust.
Ik geef toe, rivieren, stuk voor stuk wonderschoon.
Maar toch, onze IJssel, spant voor mij met stip de kroon.
Kijken naar de IJssel, naar de ader van het leven,
Die ons door de eeuwen, zoveel welvaart heeft gegeven
Die ons in contact, met andere landen heeft gebracht.
Drager van het vrachtschip, en ook van het luxe jacht.
Biotoop van veel, van zoveel planten, zoveel vissen.
Voor geen geld zou ik mijn mooie IJssel willen missen.
Altijd zoveel mensen, onophoudelijk bewegen.
Overal gepraat, wat is stilte dan een zegen.
Even wat teveel, en ik breek er dan soms uit.
’t Kabbelen van de IJssel, da’s pas superieur geluid.
Als je me dus vraagt: ‘Waaraan beleef je echt plezier?
Wie is je grote liefde?’ Dan wint uiteindelijk mijn rivier.



 Al vanaf mijn 18e jaar woon ik af en aan bij de IJssel. 
Ik zie deze rivier de laatste dertig jaar bijna elke dag.
En nu met dat hoge water is het ook weer zooo mooi...

Dankjewel Jan Terlouw


Paniektas


Pas heb ik een tas ( een mooie leren van didi, gekocht op de kledingbeurs afgelopen najaar) weggedaan omdat het - hoewel heel leuk om te zien - een complete paniektas bleek te zijn. 

Een paniektas is een tas waarin zoveel ruimte is in verschillende vakken dat je steeds spullen kwijt raakt en ze juist op belangrijke momenten absoluut niet meer terug kunt vinden.

En ik weet juist zo goed hoe handig het is als je een goed georganiseerde tas hebt. 
Kijk maar eens naar dit onderdeel uit les 5 van mijn thuisstudie:'Opgeruimd wonen!'


5.7.3        stap 3 : Leegmaken en sorteren
Pakt u de tas(sen) die u nu gebruikt eens helemaal uit.
Leg spullen die bij elkaar horen bij elkaar.

 
             Maak groepjes:

  • portemonnee, identiteitspapieren, rijbewijs, geld, pasjes, bonnetjes,
  • telefoon, oplader, head-setje, laptop, i-Pad, fototoestel, verrekijker,
  • huissleutels, fietssleutels, autosleutels,
  • agenda, notitieboekje, boek, tijdschrift, mapje met ‘nog te lezen!’,
  • zonnebril, leesbril,
  • toiletspullen, deodorant, maandverband, pijnstillers en medicijnen,
  • flesje water, broodtrommel, snoepjes,
  • paraplu, regenspullen,
  • rookgerei, aansteker,
  • papieren zakdoekjes, vochtige tissues, make-up tasje, kam, borstel, nagelspulletjes,,
  • spullen die weg mogen als, snoeppapiertjes, parkeerkaartjes, boodschappenlijstjes enzovoort.  


5.7.4        stap 4: Afdanken en schoonmaken
Als u uw tas en portemonnee helemaal heeft uitgepakt, heeft u vast al een stapeltje gemaakt met dingen die weg mogen, zoals verlopen bonnetjes, boodschappenlijstjes, kaartjes enzovoort.
Bekijk alles goed en doe wat niet meer voldoet (lege lippenstift, vastgekleefde snoepjes) weg. 
Kijk of uw tas (of de inhoud) onderhoud behoeft of gepoetst kan worden.


5.7.5        stap 5: Inruimen


Maakt u in uw opruimdossier een lijst met alles wat u 
normaal gesproken altijd bij u wilt hebben.
 
  

Kijk of uw portemonnee goed voldoet en stop alles wat u echt nodig heeft er in.

Kijk of u een toilettasje heeft dat goed voldoet, en vul die met wat u noodzakelijk vindt.

Heeft u een aparte opbergplek voor uw mobiele telefoon, zodat u die snel kunt pakken?

Heeft u vaste plekken voor de spullen die u bij onverwachte situaties en bijvoorbeeld in het donker blindelings zou kunnen terug vinden? 

Is alles veilig weggeborgen?                                                            


5.7.6        stap 6: Genieten en onderhouden
Dit gaat veel effect sorteren. Geen grote schrik meer als spullen kwijt blijken. Altijd alles bij de hand! Dat wordt met plezier de tas openen om er uit te halen wat u maar nodig heeft. Een geheel nieuwe georganiseerde ‘zelf’ die de scepter gaat zwaaien. Veel plezier ermee!

jajaja...... mooi niet dus... 
Ik heb mijn eigen tips ter harte genomen en mijn 'oude' tas tevoorschijn gehaald en in gebruik genomen. 
Beter! Veel beter!    



Accepteren, loslaten en vertrouwen...









Mooie overgang tussen keuken en kamer...




Dit vind ik een hele mooie overgang 
tussen een u-vormige keuken en de woonkamer.
Tegen de uiteinden van de twee keukenblokken
zijn wandjes geplaatst met aan de kamerkant
een op maat gemaakte vrij hangende vakkenkast, 
die ook boven de doorgang mooi doorloopt.

Heerlijk dat de keuken twee ramen heeft 
en dus zelf een hele lichte ruimte is.
En vanuit de kamer is het fijn om niet direct
op alle het aanrechtvlakken en het fornuis te kijken,
zodat je niet gelijk alle rommeltjes in beeld hebt.

Maar je ziet ook het raam waar overdag 
volop direct daglicht binnenstroomt. 
In de avond zie je daar de Artemide lamp
die de rust en de symmetrie versterkt.

Fraai ook dat de vloer mooi doorloopt.
Lichtjes bovenaan de kast zouden niet misstaan.
En natuurlijk beetje leuk inrichten die kast
met mooie kookboeken en een leuke theepot...



Fraaie eethoek!






Mooie tafel, eiken met een betonnen voet
een hele rustige en fraaie kleur op de wand, 
leuk en informeel met die verschillende stoelen
lekker veel daglicht en de lampen zijn ook blikvangers.
Een mooi blommetje op tafel...

Wat wil een mens nog meer?



Zoom niet in, maar zoom uit...


Vind je spullen loslaten moeilijk?
Ben je bang dat je spijt krijgt? Dat je iets later weer nodig hebt? Dat je nog iemand een plezier kunt doen en dat je dat dan jammer vindt? Of wat het ook is dat je jezelf vertelt.

Als je in die gedachtestroom zit, dan ben je helemaal ingezoomd op dat ene voorwerp. Dat ene ding, wat je misschien gaat missen. Of waar je volgende week opeens wel een bestemming voor vindt. Maar is dat nou echt waar het om gaat? Natuurlijk niet en dat weet je ook wel. 



Doe het dan gewoon eens anders.

Zoom niet in, maar zoom uit.

Hoe belangrijk is het nou echt dat je dit ene kledingstuk, meubelstuk, werkstukje, boek of wat dan ook straks nog hebt? Echt. Is dat waar het in het leven om gaat? Als je een jaar verder bent, is het dan nog steeds belangrijk voor je?

Wat is het dat je echt wilt? Een vol huis of een vol leven? Ik bedoel dan een leven vol energie, verbinding, tijd voor leuke en belangrijke dingen. Die keuze is natuurlijk makkelijk.

Bij loslaten ben je geneigd om per stuk te gaan kiezen en dan focus je op dat ene voorwerp. Maar dat maakt het juist moeilijker. Plaats dat ene ding in het geheel van je leven. Hoe belangrijk is het dan voor je? Of bekijk het in het geheel van alle soortgelijke spullen. Als je alle werkjes van je kind bekijkt, welke zijn dan echt bijzonder? Als je al je boeken bekijkt, welke hebben je echt geraakt? En welke hebben je ogen geopend? Welke van je truien draag je altijd weer en welke doe je toch nooit aan?

Als je alleen naar dat ene ding kijkt, dan is dat net zoiets als maar één noot uit een muziekstuk horen of één penseelstreek in een schilderij bekijken. Soms is dat handig, als je wilt weten hoe iets gemaakt is, maar dat doe je alleen als je ook het hele muziekstuk of schilderij mooi vindt.

Blijf tijdens het kiezen wat je bewaart steeds uitzoomen naar het geheel.
Eén specifiek ding loslaten kan lastig zijn, maar één ding uit een heleboel gelijksoortige dingen, dat is vaak veel makkelijker. En één ding uit je goed gevulde leven schrappen, dat kan toch niet zo’n probleem zijn, want je weet: het leven gaat niet om dingen.


Yvonne de Bruin


Wie wil mij helpen?


Ja, ik kan wel wat hulp gebruiken.
Het gaat om het volgende:

Dit blog ben ik ooit begonnen als een soort van dagboek.
Gaandeweg werd ik steeds meer gevonden 
en inmiddels bereik ik best wat lezers.
Ik heb de pagina statistieken ontdekt en zie dat ik 
elke maand minimaal 25000 page-views 'heb'.
Het totaal aantal gaat nu richting miljoen. 
Ongelofelijk vind ik dat.

Wat ik nu eigenlijk wel graag zou willen
is het opkrikken van het aantal volgers 
dat in de rechterkolom staat met fotootjes.
Inmiddels zijn dat er nu 68.


    Wie zich daar aanmeldt kan aangeven om 
elke dag mijn blogje te ontvangen per mail en krijgt dan 
gratis en voor niets dagelijks een portie wooninspiratie.

En voor mij leuk als er meer volgers bij staan.
Wie wil zichzelf aanmelden?
Die doet mij een groot plezier..

Aanmelden is simpel:
Klik op het woordje : 'Volgen'.
en dan je e-mail adres invullen... 

Alvast bedankt



Wat je bezit is op weg naar anderen




Ik heb dit jaar een plint agenda.
Nou ja, agenda het is meer een groot boekwerk,
met ruimte voor notities, een dagboek en de agenda zelf.
En overal mooie uitspraken, gedichten en illustraties.
Onhandig groot, in sommige tassen past hij amper,
maar zo fijn om in te kijken en lijstjes in af te vinken...

De bovenstaande illustratie met een intrigerende tekst 
staat afgebeeld naast de agenda van week 9.

Dan hebben we net de olympische winterspelen achter de rug
en ben ik hopelijk een eind op weg met de trui voor mijn man 
waar ik aan ga beginnen om de wedstrijdspanning 'weg te breien'...

Is weer eens wat anders dan het olympische dekentje 
dat ik vier jaar geleden maakte.



 We hebben er nog steeds plezier van...



Hupsakee, weg ermee!


Néé, je erfgenamen zitten niet te wachten op je verzameling gladgestreken inpakpapier en laden vol hotelzeepjes 


Döstädning is een samentrekking van de Zweedse woorden voor dood en schoonmaken.Margareta Magnusson, die zichzelf omschrijft als ‘ergens tussen de 80 en de 100’, schreef er een boek over: Opruimen voor je doodgaat.

Waar het om draait is dat je zodra je een bepaalde leeftijd bent gepasseerd, je stukje bij beetje je huis gaat ontdoen van je in al die jaren verzamelde troep. Want néé, je erfgenamen zitten niet te wachten op je verzameling zorgvuldig gladgestreken inpakpapier, zes decennia kerstkaarten, vuilniszakken vol oude dekbedovertrekken en handdoeken die ‘best nog wel als poetslap te gebruiken zijn’, telefoonboeken uit het jaar kruik, laden vol oude make-up en hotelzeepjes, schoenendozen met onbestemde vakantie kiekjes, souvenirs zonder sentimentele waarde enzovoort.


Een mooie antieke kast, een prachtige vintage jas, een waardevol schilderij, ja, daar heeft niemand bezwaar tegen. Maar de onvoorstelbare hoeveelheid spullen die we in de loop van ons leven bij elkaar hoarden kan je erfgenamen met een flink schuldgevoel opzadelen als ze het na je dood moeten weggooien. En niet alleen dat: ontspullen schijnt ook een stressverminderende factor te zijn. Veel spullen leiden makkelijk tot chaotische kasten en kamers, en chaos veroorzaakt stress. Dus het is niet alleen beter voor je familie, maar ook voor jezelf. 

 Bovendien loop je in een opgeruimd huis loop je minder risico op val- en struikelpartijen, ook dat is mooi meegenomen 

Waar de beroemde Japanse opruimgoeroe Marie Kondo pleit voor het doneren aan kringloopwinkels en liefdadigheidsorganisaties, vindt Magnusson het een beter idee om je spullen bij leven en welzijn weg te geven aan vrienden en familieleden die er écht blij mee zijn. Zo beleef je er zelf ook nog voldoening aan. Ook is Magnusson zich ervan bewust dat een heleboel persoonlijke brieven, foto’s en dergelijke vaak voor niemand anders dan jezelf interessant zijn. Zij bewaart ze in een ‘weggooidoos’ die haar kinderen later ongezien weg kunnen gooien. 

Dat moeten ze dan wel kunnen natuurlijk!

vrij naar deze 


Gisteren


Laat ik eens een verslagje doen van een dag uit mijn leven.

Gisteren was ik al om zeven uur mijn bed uit omdat ik om kwart over acht in de auto wilde zitten. Het was heel mistig en toen ik over de brug reed zag ik de IJssel zo breed als nooit eerder zag.
Een enorme watervlakte met van die mistflarden erboven. Prachtig! 

Ik heb geen foto's kunnen maken, maar later die dag zag ik op Facebook onderstaand filmpje:


Dankzij de mist was het heel druk op de weg.
Ik heb nooit een TomTom gehad, maar van mijn dochter had ik gehoord dat er sowieso een routeplanner op mijn telefoon zit. Die had ik maar eens aangezet. En dat was heerlijk. Een mevrouw vertelde me steeds hoe ik moest rijden, dat ik nog steeds op de snelste route reed en wat nu weer de verwachtte aankomsttijd was afhankelijk van de verkeersdrukte in het land.

Uiteindelijk deed ik er toch twee uur over. Ondanks de gezellige afleiding van radio1 was ik wel aan koffie toe toen ik aankwam. Ik was gevraagd voor een interieuradvies bij een gezin van vader, moeder en drie puberdochters waaronder een tweeling in Zoetermeer. De moeder is een vrolijke, part-time werkende vrouw. Naast het drukke gezin doet zij ook nog vrijwilligerswerk. 
Het huis is ruim maar toch een beetje te vol en heeft gewoon wel wat aandacht nodig. 
De vraag was: Hoe kan het mooier? En als we een kachel willen waar moet die dan? 
Al brainstormend kwamen we erachter wat uit de kamer zou mogen verdwijnen. Ik bedacht wat verplaatsingen en een plek voor de kachel. We hebben de hoekbank een stuk vrijer in de ruimte gezet, het kleed beter neergelegd en zo kwamen we ergens.

De oplossing leek: Van alles een beetje minder, de meubels wat helderder in de ruimte plaatsen en spullen meer gegroepeerd. We hebben schilderijen verplaatst en een lichtplan gemaakt. Daarna de kleuren bepaald, rekening houdend met de wens om meer rust en eenvoud. Er hoeft niet veel gekocht te worden, twee fauteuiltjes en twee lampen. En dan de gewenste palletkachel. Volgens mij was ze dik tevreden. En ik ook. Om kwart voor een stapte ik weer in de auto. 

Toen ik om kwart voor drie thuis was had ik honger en was ik gaar. Ik vertrok met een grote kop thee en twee boterhammen naar bed waar ik mezelf trakteerde op een aflevering van de hilarische netflixserie: Bonusfamiljen.
Ik deed nog even mijn ogen dicht. Toen kwam Wim thuis, die die dag al naar een begrafenis en op ziekenbezoek was geweest. We hebben even onze dag bijgepraat.
Ik stuurde wat appjes en werd gebeld voor een interieuradvies bij iemand die bij ons in de straat woont. Lekker dichtbij. Om zes uur ging ik koken. Nou ja, koken... ik maakte een salade bij een halve groentetaart die nog over was van dinsdag. Glaasje wijn erbij.

Om zeven uur vertrok ik naar de IJsselstroom. Daar was een nieuwjaarsborrel van een ondernemers vereniging: 'Ondernemers in bedrijf.' Ik ben daar geen lid van, maar deze bijeenkomst  was voor iedereen toegankelijk. Ik kende niet veel mensen, alleen een wethouder voor wiens huis ik een paar jaar terug een nieuwe indeling maakte en plek voor een nieuwe keuken en een banketbakker die me ooit eens advies heeft gevraagd voor de inrichting van zijn vorige en huidige winkel annex koffieruimte. 

De avond ging over linkedIn. Het leukste onderdeel was dat we elkaar gingen opzoeken op LinkedIn en we onze buur voorstelde aan de hand van het LinkedIn profiel. Ik zat naast Ria Steging die de Boekenboom in Ruurlo heeft bedacht / laten maken. Zie de foto links.

Ook ontmoette ik de Nederlands kampioen parketleggen en zijn vrouw, een interieurstyliste en een vrouw die in de IJsselstroom meditatieles en lichaamswerk verzorgt. We kregen werkelijk heerlijke en prachtig verzorgde hapjes van Catering Zutphen.  

Ik ging vooral ook naar deze bijeenkomst voor het gebouw. De IJsselstroom was vroeger een wasserij op de IJsseldijk en is nu werkelijk prachtig gerestaureerd.
De inrichting is stoer en industrieel, maar tegelijk ook warm en onopgesmukt. Degene die de zakelijke verhuur regelde liet me alle ruimtes even zien. Inspirerend! 




Toen ik terug fietste was er zoveel mist dat ik de overkant van de IJssel en zelfs de brug niet kon zien. Ik zag de lichten op de brug pas toen ik er op fietste. Om half elf kwam ik binnen. Wim lag al op bed, want die moest er vanmorgen al om half zes weer uit om een vroege dienst te draaien. Ik nam een kop thee, legde wat woordjes wordfeud, las mijn mailtjes en sukkelde onder Jinek in slaap. Het was een best leuke dag...