Ondanks deze 'geestige' foto vind ik dat helemaal geen slecht idee hoor.
Het Rijksmuseum is een prachtig gebouw en er zijn zo veel mooie dingen te zien!
Voor iedereen!
Een heerlijk weekend op de veluwe!
Met toestemming van fotografe Jolanda mag ik hier wat foto's delen
van haar blog die ze maakte tijdens een heerlijk weekend op de Veluwe!
Heel hartelijk bedankt, ze zijn prachtig!
Prinsjesdagontbijt
Afgelopen Prinsjesdag was ik al om half acht (!!!) present
in de Zutphense Burgerzaal bij het Prinsjesdagontbijt.
Historicus Rob de wijk hield een weinig bemoedigende lezing
over de toestand in Nederland, Europa en wereldwijd.
Dat was niet niks zo op de vroege ochtend.
Ik moest (even terzijde) overigens ineens denken aan een klasgenoot op de middelbare school die vertelde dat ze thuis altijd naar de radio luisterden naar 'De toestand in de wereld!' van G.B.J. Hilterman als ze 's middags aan het toetje van de warme maaltijd zaten. Dat resulteerde erin dat hij als hij de stem van Hilterman hoorde steevast zin kreeg in vanillevla.
Na de lezing was er de verkiezing van het beste initiatief om de lokale werkgelegenheid te stimuleren. Daardoor eindigde de bijeenkomst toch weer wat positiever. En dat allemaal in die prachtige oude zaal met de eeuwenoude balken.
Toen ik om elf uur weer naar buiten stapte zag ik links naast het stadhuis weer de
levensgrote affiche van het nieuwe museum waar ook onze dochters en mijn broer,
(toen ze twintig jaar jonger waren...) levensgroot op staan.
Ik schreef er eerder over in dit bericht: Bekende foto!
Het blijft leuk die meisjes te zien op die mooie plek tegen het museum,
op het plein tussen het Stadhuis, de koninginnenboom en de Walburgkerk.
Ik schreef er eerder over in dit bericht: Bekende foto!
Het blijft leuk die meisjes te zien op die mooie plek tegen het museum,
op het plein tussen het Stadhuis, de koninginnenboom en de Walburgkerk.
De affiche zal er binnenkort wel af gaan denk ik gezien de datum.
Deze foto (nog iets groter/breder) hing binnen in het museum.
Misschien kan ik vragen of ik de foto mag hebben??
Misschien kan ik vragen of ik de foto mag hebben??
Leuk voor in onze gang!
Vrouwentuin
Gisterenavond hadden wij weer onze maandelijkse vrouwentuin.
Een groep vriendinnen die al dertien jaar, naar voorbeeld en aanleiding van het boek 'Tuin der vrouwen' van Patricia Gaffney- dat ik toen net had gelezen - bij elkaar komt om te eten en te drinken en het leven met elkaar te bespreken.
We doen dit dus al dertien jaar en hoe lang geleden dat is merkten we aan één van ons die de hele avond haar telefoon in de gaten hield omdat ze elk moment oma kan worden. Bij onze eerste vrouwentuin zaten haar en mijn dochters nog op de middelbare school....
Een bijzondere vrouwentuin ditmaal. Een van onze tuinvrouwen is inmiddels bij haar partner/man (een jeugdvriendje van de middelbare school die haar na veertig jaar weer opzocht waarna ze vrolijk weer opnieuw verliefd werden) in Utrecht gaan wonen. Dus togen we deze keer naar Vrouwentuin - afdeling Utrecht waar we in haar woonkeuken met zalig groot groen balkon genoten van een heerlijke maaltijd en van elkaar.
Onze gastvrouw neemt hier zelf de foto en staat er niet zelf op. Maar ze voelde zich meer thuis in haar nieuwe huis nu wij bij haar waren geweest om in het echt te zien hoe ze daar nu woont.
Iemand van ons vertelde over een vriendinnengroep die al vijftig jaar bij elkaar komt. En dat ze
- nu ze dik in 70 zijn - hun bijeenkomsten hebben gewijzigd van diner naar lunch en inmiddels naar een leesclub op de middag. Hoe heerlijk moet het zijn om elkaar al zo lang te kennen.
Mijn oma vertelde me ooit dat ze haar hele huwelijk - en daarna toen ze weduwe was geworden - jaren en jaren dus, naar volle tevredenheid elke vrijdagmorgen koffie dronk met twee dames en dat ze elkaar al die tijd gewoon met mevrouw Zeeman, mevrouw de Jager en mevrouw Buikema bleven aanspreken. Want dat was altijd goed gegaan en waarom zou je iets veranderen wat goed gaat?
Ik wens iedereen een fijne groep vriendinnen om het leven en lief en leed mee te delen.
Ik zou in die dertien jaren vrouwentuin geen avond hebben willen missen.
Najaarsrondbrief
Het begint ondanks de paar mooie nazomerdagen nu toch echt herfst te kleuren. De winterjas komt al bijna uit de kast en de laatste blote-benen-dag van dit jaar zal snel genoeg een feit zijn.
Binnenkant verzorgt aan het begin van ieder seizoen een rondbrief vol nog-fijner-wonen-tips, handige opruimideetjes, geestige filmpjes, leuke links, soms een win-actie en heel veel ander woongezelligs.
De najaarsondbrief werd dit jaar gepromoot door Teunie op haar blog Eenvoudig leven.
Wie benieuwd is hoe deze rondbrief er uit ziet hoeft alleen maar even hier te klikken.
En wie de rondbrief elke keer als het seizoen wisselt graag gratis en voor niets in zijn of haar mailbox wil ontvangen kan zich aanmelden via de website. Iedereen is er van harte welkom!
Bankje bij de voordeur!
Gisteren op mijn wandeling kwamen we langs dit huis op de IJsselkade.
Een mooie voordeur. Fraai met dat trapje en dan dat balkonnetje, superleuk!
Maar ik maakte de foto vanwege het 'bankje', eigenlijk meer een zitplankje...
Voor de deur wordt daar nu druk verbouwd, maar stel je voor
dat je op een rustige avond op dat bankje je koffie drinkt.
Weliswaar is er een drukke weg voor de deur, maar er is een brede stoep
en je kunt de zon mooi langzaam boven de rivier zien zakken
en tegelijk een praatje maken met wie er maar langs komt...
...allemaal omdat je een plekje hebt om even te gaan zitten.
Zo goed gedaan!
Daar word ik nu blij van!
Nog 100 dagen!
Ik las net dat het nog 100 dagen is tot het einde van het jaar.
100 dagen dat is een mooi aantal dagen om iets te kunnen bereiken.
Ken je de uitdrukking: Hoe eet je een olifant? Met kleine hapjes!
Als je een doel in 100 kleine stapjes kunt verdelen wordt het heel haalbaar!
Bijvoorbeeld:
Als je teveel spullen hebt en elke dag iets weg doet uit je huis
dan moet dat echt wel te merken zijn aan het eind van 2017.
Of als je zoals ik toch weer 3 kilo bent aangekomen moet
1 kilo in pakweg 33 dagen afvallen toch wel haalbaar zijn.
En je conditie opbouwen gaat ook met elk beetje beweging een stukje vooruit.
Vanmorgen heb ik samen met Wim en een paar mensen van onze woongroep
een klein wandelingetje door de stad en langs de IJssel gemaakt.
Dat was gezellig en toch zit ik nu met een beetje spierpijn achter mijn PC.
Dat voelt best goed!
Ik wens iedereen een fijn doel of een mooie wens
om in 100 dagen te kunnen bereiken of behalen!
Enne... vertel het tegen iemand die je er aan kan houden
als de motivatie je eens zal ontbreken...
Succes!
Prachtig! Prachtig!
Een prachtige foto van mijn Facebook vriendin Maria Staring.
Ze deelde die foto met de tekst erbij:
Vergezicht vanaf de dijk bij Bronsbergen.
Echt een momentje om de auto (met 90 jarige moeder en doggie erin)
stil te zetten en je momentje te pakken. Zo mooi!!
Vergezicht vanaf de dijk bij Bronsbergen.
Echt een momentje om de auto (met 90 jarige moeder en doggie erin)
stil te zetten en je momentje te pakken. Zo mooi!!
Zorg goed voor onze stad en voor elkaar.
Ik dank u voor het in mij gestelde vertrouwen, voor uw betrokkenheid en voor alle steun en tegenspraak die ik de afgelopen zeven jaren van u heb gekregen.
Zorg goed voor onze stad en voor elkaar.
Vaarwel,
Eberhard van der Laan
Prinsjesdag!
Alleen nog even in elkaar zetten!
Misschien een mooi klusje voor de formerende partijen.
Geen betere relatietest dan een ikea meubel in elkaar knutselen!
Breien XXXL
Ik houd heel veel van breien,
dat is lekker rustig en meditatief...
Maar ik hou ook wel een beetje van opschieten.
Dan lijkt deze manier op de foto hierboven me wel wat!
Kun je binnen een uurtje onder je dekentje
beetje meditatief thee gaan zitten drinken...
Maar ja als je nu eens niet van die dikke breipennen hebt,
kun je natuurlijk ook gewoon je armen gebruiken.
Zoals op dit
Nu alleen nog die dikke wol zien op de kop te tikken!
Succes!
Je eigen etalage!
een soort etalage
voor je mooie spulletjes
en dan niet te keurig gladjes,
maar juist puur en stoer
ik hou er van
Uitkomen met je inkomen!
Donderdagmorgen hadden we met enige vertraging
de laatste cursusbijeenkomst van de cursus: 'Uitkomen met je inkomen!'
Wim heeft deze foto gemaakt nadat hij ons van koffie en thee had voorzien.
Met deze groep hebben we vier hele fijne en inspirerende bijeenkomsten gehad.
Niet dat mijn digitale huishoudboekje - wat aan de basis ligt in deze cursus -,
door iedereen in volle effectiviteit werd gebruikt,
maar toch is tijdens deze lessen heel wat 'ontwikkeld'.
Meer zelfvertrouwen, bewustzijn, zelfstandigheid, helderheid, durf en creativiteit!
Afspraken met jezelf nakomen, afdingen, besluiten dat je dingen niet meer nodig hebt,
spullen of ervaringen goedkoper op de kop tikken, voor meer inkomen zorgen,
voor jezelf opkomen, verantwoordelijkheid nemen en weten wat je waard bent.
We willen eigenlijk nog even doorgaan met onze gezellige bijeenkomsten:
Binnenkort gaan we samen eten waarbij we gaan voor lekker, gezond en goedkoop.
Want iets hoeft niet veel te kosten om waardevol te zijn...
Dertig jaar papa en mama!
Dertig jaar en een paar dagen geleden.
Hoogzwanger, al ver ver voorbij de uitgerekende datum.
En toen op Prinsjesdag werd ze geboren.
Net op de wereld, in onze armen.
Net op de wereld, in onze armen.
En nu zijn we ineens dertig jaar verder.
Wij snappen niet helemaal hoe dat ineens dertig jaar geleden kan zijn...
Linde zelf eigenlijk ook niet.
Het is tegelijk ook een feestelijk familiejubileum.
Wij vieren in de familie dat we vandaag dertig jaar
vader, moeder, opa, oma, tante en oom zijn.
Met dit oudste (klein)kind werd er een complete familie geboren.
Wat zijn we blij met haar.
De kunst moet goed betaald worden!
'Het is toch ongelofelijk dat iemand die de eerste viool speelt in een orkest,
die daar zijn leven voor heeft moeten zweten, er nog een bijbaantje bij heeft?'
Pleidooi voor goed gefaciliteerde en betaalde kunst!
Luister maar naar dit gesprek uit het programma Buitenhof.
Met name helemaal aan het einde passeert een prachtige uitspraak over een chirurg.
Ik ben het helemaal eens met Gijs Scholten van Aschat !
Met name helemaal aan het einde passeert een prachtige uitspraak over een chirurg.
Ik ben het helemaal eens met Gijs Scholten van Aschat !
Weggewaaid?
Wim kwam net naar me toe met de i-pad,
Kijk nou, dit is toch onze Elsje??
Op NOS.nl gelijk op de voorpagina.
En warempel het zou zo maar kunnen!
Ze woont vlak bij het strand, dus dat kan ook....
Ze heeft ook zo'n soort jas.
De handen lijken heel erg.
Het gezicht, de haren, de tanden de lach...
Maar volgens mij is ze gewoon aan het werk vandaag,
wat dat betreft is het weer heel onwaarschijnlijk.
Of heeft ze misschien een dubbelganger??
We hebben het haar net even gevraagd via de app.
Nog niets gehoord.
Als ze maar niet weggewaaid is...
'Kijk, zo wonen wij!'
Een nieuwe aflevering in de fotorubriek:
'Kijk, zo wonen wij!'
Het is een serie woonportretten
waarin bewoners in een interview al mijn woonvragen beantwoorden,
en het goed vinden dat we komen binnenkijken en foto's maken.
Gewoon zoals het is!
Ter inspiratie van iedereen die - net als ik - ook graag fijn woont
en wel eens wil zien hoe anderen dat aanpakken...
Deze keer mogen we binnenkijken bij Lucy,
een vrolijke en actieve heel bereisde vrouw, moeder en oma,
al dik met pensioen, maar heel actief en overal voor in!
Waarom heb je voor dit huis gekozen?
Lucy: Ik woon hier nog niet zo lang, nog maar anderhalf jaar.
Ik woonde in de binnenstad in een mooi, oud en ruim bovenhuis,
maar wel met hoge steile trappen en overal opstapjes.
Ik zocht een comfortabeler huurhuis en ik kreeg deze sociale huurflat aangeboden.
Dit huis is gelijkvloers, ligt bij het station en binnenstad en dus heel centraal.
Er wordt hier een hele nieuwe wijk gebouwd dat geeft veel dynamiek, dat vind ik fijn.
Ik woon één hoog, zo laag dat ik vanaf mijn balkon nog met iemand op straat kan praten.
Het is een heerlijk licht en zonnig huis omdat het aan drie kanten ramen heeft.
Een tussenwoning met maar aan twee kanten ramen had ik ook vast niet gekozen.
En als klap op de vuurpijl is mijn balkon als enige op deze hoek met glas afgeschermd.
Achter de poort eronder kan ik mijn autootje overdekt neerzetten, ik loop zo de lift in...
Wat ook heel fijn is, is dat het hele balkon alleen van mij is, er hoeft niemand langs.
Naast de voordeur heeft ook mijn eetkamer openslaande deuren naar het balkon.
Het is daar zo beschut en licht dat mijn planten het tot diep in de herfst nog goed doen.
Door de voordeur kom je in een lange gang, met toegang naar badkamer, berging en toilet
en met aan het eind de deuren naar woon- en slaapkamer met daartussen dit wandkleed.
Maar in de gang gelijk rechts is eerst de logeerkamer met een rustig plekje voor Lucy's laptop.
Deze kamer heeft een groot raam naar het balkon en behalve een bed ook een boekenkast.
Lucy's slaapkamer is heel ruim en licht.
Er staat een kledingkast van drie meter en daarnaast past ook nog haar bed.
Als je bij het raam gaat staan zie je het station en één van de kerktorens van de stad.
De woonkamer - met open keuken - en eetkamer hebben dus aan drie kanten licht.
De zithoek heeft overal leuke hoekjes en stilleventjes, zonder dat het geforceerd overkomt.
Lucy:Toen ik hier kwam wonen lag de vloer er al. We hebben alles wat niet wit was gewit.
En toen heb ik gewoon al mijn spulletjes verhuisd. Wel heb ik nieuwe gordijnen gekocht.
Blauwe verduisterende in de slaapkamers en lichte in de woon - en eetkamer.
Vanaf de bank kijk ik naar mijn vertrouwde Pastoe kast die al zo lang met me meegaat,
met mijn boeken, muziek, hebbedingetjes en achter de schuifdeur mijn televisie.
Het kleine keukenblokje staat in een 'gangetje' tussen de zithoek en de eethoek.
Wat best fijn is omdat je daarmee niet 'altijd in de keuken zit'...
Lucy: In mijn vorige huis zat een uitgebreide inbouwkeuken. Hier alleen een klein aanrechtje.
Ik moest dus wel zaken als een koelkast / vriezer en een fornuis aanschaffen.
Voor een vaatwasser heb ik niet gekozen. Ik woon alleen; ik was wel met de hand af.
Vanuit de eethoek heb je de lange zichtlijn terug naar de zithoek.
Het kastje rechts heeft Lucy nieuw aangeschaft voor wat meer bergruimte en afzetruimte.
Links naast dit kastje is weer een groot raam met daarvoor een schattig tafeltje.
Deze tafel is een heerlijke plek om aan te eten en om de krant te lezen.
In het hoekje staat nog een secretaire voor alle post en papieren.
En links daarvan de openslaande deuren naar het beschutte balkon.
Vanaf het balkon kijkt Lucy net langs het gebouw in aanbouw op een stukje van de IJssel.
Wat leuk dat er op het moment dat ik de foto neem net een binnenvaartschip langs komt varen.
Wat leuk dat er op het moment dat ik de foto neem net een binnenvaartschip langs komt varen.
Zo tussen rivier en binnenstad heeft Lucy van haar huis een fijne plek weten te maken.
Nog een paar vragen: Wat is het verhaal achter die kippen overal?
Ooit was ik met een vriendin in een galerie in Amsterdam waar ik deze twee kipjes zag.
Ik viel er voor. Maar ze waren 76 gulden. Twijfelen natuurlijk.
Zoveel geld voor iets wat niet perse nuttig was.
Uiteindelijk toch gedaan en dat was het begin van een verzameling.
Mensen nemen steeds kipjes voor me mee en ik vind ze nog steeds leuk!
Als je me vraagt wat ik zou redden bij brand zouden dit ze denk ik zijn.
Of anders deze kruikjes rechts.
Ik heb veel gereisd in mijn leven en dan vooral naar het Midden-Oosten en Azië.
De twee gelijke kruikjes komen uit Jemen, de enkele uit Algerije.
Daar ben ik ook écht aan gehecht.
Op het toilet fotografeer ik behalve nog meer kipjes nog iets bijzonders.
Lucy: De zandrozen heb ik zelf uitgegraven uit de woestijn en de steen rechts komt uit Petra.
Ik ben dol op het landschap van zandwoestijnen en bergen.
Als ik je vraag naar je top drie van dit huis?
Ik zit graag op mijn bank. Alles bij de hand, mijn boeken, mijn tv, het is licht en gezellig.
Mijn tafel waar ik aan graag zit te eten met familie of vrienden of lekker in alle rust de krant lees.
En natuurlijk mijn balkon waar ik in het licht, maar beschut en uit de wind buiten kan zijn.
Wat is jouw beste woontip?
Pas op dat het niet te netjes wordt...
Voor mij mag er altijd een stapeltje liggen op tafel: boeken die ik wil lezen,
de agenda van het filmhuis of het theater, andere dingen waar ik nog mee bezig ben.
En voor mij hoeft ook niet alles in mijn interieur precies bij elkaar te passen.
Mijn Pastoe kast is tijdloos, maar doet het best naast een oud kinderstoeltje van het grof vuil.
Vroeger ging ik met mijn zoon steevast bij het grof vuil kijken of er wat leuks bij stond.
Dat bestaat niet meer he? Grof vuil. Nu moeten we naar de kringloopwinkel.
Maar nu heb ik genoeg. Ik ben kleiner gaan wonen en meer past er niet bij...
Dank je wel Lucy, dat we bij jou binnen mochten kijken, in jouw fijne, lichte huis!
Abonneren op:
Posts (Atom)